بوسیله گزارش همشهری آنلاین، مهر به نقل از هالیوود ریپورتر نوشت: کهنه کارهای هالیووددر فیلم های ۲۰۱۹ جلوه های دیگری از استعدادهایشان را ابراز داند و در عین حال نو کارها نیز داخل بازی هایی که ارایه کردند، دلگشا درخشیدند.
هرچند نام بردن از همه این هنرنمایی ها ممکن نیست، اما سیاهه زیر علامت دهنده بهترین بازیگران سال از دیدن منتقدان هالیوود ریپورتر دربرگیرنده جون فروش، شری لیندن، تاد مک کارتی و دیوید رونی است. آنتونیو باندراس داخل «درد و افتخار»
باندراس که اینجا نقش شخصیت جایگزین پدرو آلمودوار را ارتکاب می کند، به نعوظ نابودکننده ای خوب است و درون تک تک صحنه های ظریفی که شخصیتش سعی دارد راهش را داخل میان برخورد مزمن درد فیزیکی، رکود هنری، اعتیاد به دارو و مواد و غروب رمانتیک معلوم کند، دوستی این دو نفر آشکار است. این احساسی ترین نقش آفرینی مسیر صنف ای تمام باندراس است. تیموتی شالامه تو «زنان کوچک»
نقش آفرینی های عمیق شالامه طی ۲ سال اخیر او را تو جایگاهی نادر راحتی می دهند: حرکت ظریف او بین شبهه احساسی، غیرقابل پیش دماغ بودن و ظرافت فیزیکی آدم را یاد مونتگمری کلیفت چهره ارشد سینما می اندازد.
آدام درایور و اسکارلت جوهانسون در «رمان ازدواج»
به عنوان زیتون مرکز این خارق العاده نوآ باومباخ، این دو هنرپیشه عمیق ترین، زنده ترین و دقیق ترین نقش آفرینی های حروف صنف ای طرز کار خود را بوسیله نمایش گذاشتند. خیلی نقش آفرینی ها بیرونی آدم را می شکنند، این ها هم همین فقره را می کنند و بعد آن را سر بی قراری می کنند. جنیفر لوپز داخل «شیادان»
ورزش لوپز را باید کلاس درسی در جذبه هنرمند سینما بودن و چیزی فراتر از آن خواند. لوپز به این شخصیت که وحشی و خودخواه است گرمایی دل انگیز می دهد. این نقش آفرینی به ما نشان می دهد که احساسات صادقانه می توانند در کنار غریزه های بدون صداقت وجود داشته باشند و افراد چنان پیچیده هستند که همیشه با منطق تعدی درون نمی آید. جورج مک کی درون «۱۹۱۷»
داستان سرایی بصری کمی مهیب بخاطر این نمایشنامه فساد جهانی شروع هیجان انگیز است اما اثر احساسی آن از طریق نقش آفرینی اغلب بی کلام مک کی منتقل می شود. شخصیت او بارها با مرگ مواجه می شود و بعضی مواقع فقط از روی نوبت از آن اجتناب می نرم. ادی مورفی درون «دولومایت نام من است»
تعجبی ندارد که مورفی مهارت کمدی لازم بخاطر ایفای نقش این شخصیت کارآفرین غیرقابل اسکان را دارد. ولی نقش آفرینی او در عین حال داخل نگر هم هست، حتی بیشتر از خویشتن فیلم، و وزن کامل خود را پشت خنده ها می گذارد. لوپیتا نیونگو درون «ما»
شاید خیره کننده ترین عنصر ناراحت کننده این فیلم هولناک جوردن پیل نقش آفرینی دوگانه نیونگو به نشانی هم زوجه و همسری خاموش و مادری که سخت امر کرده تا درد دوران بچگی خود را کنار بگذارد، باشد. دوقلوی انتقام جوی همین عیال از سایه ها بیرون می آید تا چیزی که به او تعلق دارد را بگیرد. جو پشی در «ایرلندی»
همانطور که یکی از شخصیت ها درون فیلم مارتین اسکورسیزی می گوید، «اگر فقط به طرف نگاه کنی نمی فهمی ولی طولانی جاده ها بوسیله راسل ختم می شوند». پشی نقش شخصیت راسل را با کنترل خیره کننده ایفا کرده و این بهترین بازگشت سینمایی از بازنشستگی در دوران معاصر است. خواکین فینیکس تو «جوکر»
فینیکس که یک سنگینی غیرمنتظره و همچنین فرم فیزیکی خارق العاده ای به دشمن خندان بتمن بخشیده، حرکت دردناک جوکر از یک بی نظیر بی معلول جدامانده تا دیوانه ای با پیروان بسیار را به زیبایی به تمثال می کشد. سرما پیت در «یکروز روزگاری داخل هالیوود»
از همان ثانیه اولی که پیت درون این فیلم علنی می شود مخاطب را سرپرست خود می کند و تا آخر فیلم نقش این شخصیت تنهای با توکل بوسیله نفس بالا و بوسیله شدت دوست داشتنی را به شیوه ای ایفا می کند که نمایانگر قدرت هنرمند ای با ولتاژ بسیار بالاست. هیچ کس امسال لذت وقت به دم بهتری را روی پرده های سینما بوسیله تصویر نکشید.
دیگر بازیگرانی که این منتقدان از آنها معروفیت برده اند محتوی آوکوافینا داخل «وداع»، پی یر دولادونشا و ونسان لاکوست درون «فرشته متاسف»، کارول دوآرته و جولیا استاکلر در «زندگی نامریی»، کریس گالوست و لولو اسپنسر در «به غلام آزادی بده»، نورا حمزوی تو «غیرداستانی»، تام مرسیه در «مترادف ها»، نائومی مرلانت و آدل هائنل تو «پرتره بانو در آتش»، مری کی پلیس در «دایان»، تیلور راسل داخل «امواج»، آفری وودارد در «کلمنسی» بوده اند.
هرچند نام بردن از همه این هنرنمایی ها ممکن نیست، اما سیاهه زیر علامت دهنده بهترین بازیگران سال از دیدن منتقدان هالیوود ریپورتر دربرگیرنده جون فروش، شری لیندن، تاد مک کارتی و دیوید رونی است. آنتونیو باندراس داخل «درد و افتخار»
باندراس که اینجا نقش شخصیت جایگزین پدرو آلمودوار را ارتکاب می کند، به نعوظ نابودکننده ای خوب است و درون تک تک صحنه های ظریفی که شخصیتش سعی دارد راهش را داخل میان برخورد مزمن درد فیزیکی، رکود هنری، اعتیاد به دارو و مواد و غروب رمانتیک معلوم کند، دوستی این دو نفر آشکار است. این احساسی ترین نقش آفرینی مسیر صنف ای تمام باندراس است. تیموتی شالامه تو «زنان کوچک»
نقش آفرینی های عمیق شالامه طی ۲ سال اخیر او را تو جایگاهی نادر راحتی می دهند: حرکت ظریف او بین شبهه احساسی، غیرقابل پیش دماغ بودن و ظرافت فیزیکی آدم را یاد مونتگمری کلیفت چهره ارشد سینما می اندازد.
آدام درایور و اسکارلت جوهانسون در «رمان ازدواج»
به عنوان زیتون مرکز این خارق العاده نوآ باومباخ، این دو هنرپیشه عمیق ترین، زنده ترین و دقیق ترین نقش آفرینی های حروف صنف ای طرز کار خود را بوسیله نمایش گذاشتند. خیلی نقش آفرینی ها بیرونی آدم را می شکنند، این ها هم همین فقره را می کنند و بعد آن را سر بی قراری می کنند. جنیفر لوپز داخل «شیادان»
ورزش لوپز را باید کلاس درسی در جذبه هنرمند سینما بودن و چیزی فراتر از آن خواند. لوپز به این شخصیت که وحشی و خودخواه است گرمایی دل انگیز می دهد. این نقش آفرینی به ما نشان می دهد که احساسات صادقانه می توانند در کنار غریزه های بدون صداقت وجود داشته باشند و افراد چنان پیچیده هستند که همیشه با منطق تعدی درون نمی آید. جورج مک کی درون «۱۹۱۷»
داستان سرایی بصری کمی مهیب بخاطر این نمایشنامه فساد جهانی شروع هیجان انگیز است اما اثر احساسی آن از طریق نقش آفرینی اغلب بی کلام مک کی منتقل می شود. شخصیت او بارها با مرگ مواجه می شود و بعضی مواقع فقط از روی نوبت از آن اجتناب می نرم. ادی مورفی درون «دولومایت نام من است»
تعجبی ندارد که مورفی مهارت کمدی لازم بخاطر ایفای نقش این شخصیت کارآفرین غیرقابل اسکان را دارد. ولی نقش آفرینی او در عین حال داخل نگر هم هست، حتی بیشتر از خویشتن فیلم، و وزن کامل خود را پشت خنده ها می گذارد. لوپیتا نیونگو درون «ما»
شاید خیره کننده ترین عنصر ناراحت کننده این فیلم هولناک جوردن پیل نقش آفرینی دوگانه نیونگو به نشانی هم زوجه و همسری خاموش و مادری که سخت امر کرده تا درد دوران بچگی خود را کنار بگذارد، باشد. دوقلوی انتقام جوی همین عیال از سایه ها بیرون می آید تا چیزی که به او تعلق دارد را بگیرد. جو پشی در «ایرلندی»
همانطور که یکی از شخصیت ها درون فیلم مارتین اسکورسیزی می گوید، «اگر فقط به طرف نگاه کنی نمی فهمی ولی طولانی جاده ها بوسیله راسل ختم می شوند». پشی نقش شخصیت راسل را با کنترل خیره کننده ایفا کرده و این بهترین بازگشت سینمایی از بازنشستگی در دوران معاصر است. خواکین فینیکس تو «جوکر»
فینیکس که یک سنگینی غیرمنتظره و همچنین فرم فیزیکی خارق العاده ای به دشمن خندان بتمن بخشیده، حرکت دردناک جوکر از یک بی نظیر بی معلول جدامانده تا دیوانه ای با پیروان بسیار را به زیبایی به تمثال می کشد. سرما پیت در «یکروز روزگاری داخل هالیوود»
از همان ثانیه اولی که پیت درون این فیلم علنی می شود مخاطب را سرپرست خود می کند و تا آخر فیلم نقش این شخصیت تنهای با توکل بوسیله نفس بالا و بوسیله شدت دوست داشتنی را به شیوه ای ایفا می کند که نمایانگر قدرت هنرمند ای با ولتاژ بسیار بالاست. هیچ کس امسال لذت وقت به دم بهتری را روی پرده های سینما بوسیله تصویر نکشید.
دیگر بازیگرانی که این منتقدان از آنها معروفیت برده اند محتوی آوکوافینا داخل «وداع»، پی یر دولادونشا و ونسان لاکوست درون «فرشته متاسف»، کارول دوآرته و جولیا استاکلر در «زندگی نامریی»، کریس گالوست و لولو اسپنسر در «به غلام آزادی بده»، نورا حمزوی تو «غیرداستانی»، تام مرسیه در «مترادف ها»، نائومی مرلانت و آدل هائنل تو «پرتره بانو در آتش»، مری کی پلیس در «دایان»، تیلور راسل داخل «امواج»، آفری وودارد در «کلمنسی» بوده اند.
- ۹۸/۰۹/۲۷