به گزارش همشهری آنلاین به نقل از فارس، نشریه آمریکایی «فارن پالیسی» در تحلیلی به قلم «برایان کالت» پروفسور و استاد کالج حقوقی دانشگاه ایالتی میشیگان، به بررسی طریق مرتبط با «انتخابات مذاکره برانگیز» در آمریکا پرداخته و از نواقص آن داخل شرایطی گفته که با توجه به گمان عرشه سوال عدول کردن مولود انتخابات آتی از جانب دونالد ترامپ و زمان کمینه باقی باقی مانده بخاطر سازش این سر تا انتخابات ریاست جمهوری، ممکن است این ناحیه را به دردسر بیندازد.
در ابتدا این گزارش آمده است: زمانی که دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا ۳۰ جولای داخل توییتی پیشنهاد به تاخیر انداختن انتخابات ریاست جمهوری را مطرح کرد و گفت مشخص شدن نتایج انتخابات نوامبر شاید به ماه ها و حتی سال ها زمان نیاز داشته باشد (بنابر ادعای ترامپ با توجه به برگزاری بخش اساسی انتخابات ۲۰۲۰ بوسیله روش پستی به برهان بحران کرونا، مولود انتخابات کثرت دیر و شاید هرگز رک نشود)، پاسخ کارشناسان و ناظران حزن جبون و بی قراری تفریطی وجود.
بعد از این پیشنهاد بسیاری بسی تند به او یادآوری کردند که به خاطر هوس یک رئیس جمهور انتخابات به تاخیر نمی افتد. داخل آمریکا گرداگرد رئیس جمهور و معاونش ظهر روز ۲۰ ژانویه تمام می شود و چه جانشینان آن ها انتخاب شده باشند یا خیر، به خشکی امدن طبق اساسنامه جانشینی، مهتر مجلس نمایندگان مقدماتی نفری است که داخل صف جانشینی رئیس جمهور صبر می گیرد، بعد از او مهتر نفس باشگاه سنا قرار دارد.
پس ازآن از این دو اندوه قوانین مشخصی بود دارد که چطور باید خراج یک انتخابات را فاش کرد. اما بوسیله فرمان دلمه شدن این قوانین، قضیه دیگری است و دلایلی وجود دارد برای این ترس که ایالات متحده درون شرایطی قرار بگیرد که دقیقاً قاعده موجود سعی دارد جلوگیری کننده تصادف آن شود و آن روی فرمان آمدن یک مهتر جمهور فوری است که مشروعیت او نگرش مناقشه است. نواقص قانون انتخابات بحث برانگیز تو آمریکا
بنا بر این گزارش، تو صورتی که کنگره بسرعت قوانین جانشینی را بازبینی نکند، جهیز فعلی می تواند وضعیت زشت انتخابات زوجیت جمهوری با تاخیر و پرمناقشه را بدتر نرم. جریان اصلی، اتکا بوسیله کنگره درباره ردیف وکالت است. در دید ستاندن مهتر مجلس به عنوان اولین جانشین داخل قانون موجود، این واقعیت را که دوره همگی ۴۳۵ بدنه باشگاه سومین ژانویه منقضی می شود، نادیده گرفته است. به این ترتیب، تو صورتی که انتخابات اربابی جمهوری به دلیل اختلافات درباره اعتبار و زمانبندی انتخابات پستی به تاخیر بیفتد و حل نشده باقی بماند، بسیاری از انتخابات مرزوبوم های مجلس غم که از قاعده انتخابات پستی نتیجه آن ها فاش می شود، بوسیله تاخیر خواهد افتاد و خراج موجودی برملا نخواهد شد.
در نتیجه، فساد شدیدی درباره عضویت درون مملکت های مختلف مجلس رخ خواهد انصاف و کنترل اکثریت مقدور است هر روز جابه مکان شود زیرا که مجتمع که پاره هایی از آن پر شده، بر قاعده هر دسته متاخر نتایج انتخاباتی در میانه غبار بازشماری ها و دادرسی های دولتی وارد نزاع خواهد شد. نکته دیگر این که بدون دست کم ۲۱۸ صندلی تصاحب شده، حد نصابی اندوه درون کار نخواهد بود و در حاصل مجلس رئیس نخواهد داشت.
فارن پالیسی داخل ادامه می نویسد: نسخه پشتیبان محفل نمایندگان، باشگاه سناست که در آن دوره تنها یک سوم سناتورها در سوم ژانویه منقضی می شود. دو سومین باقی مانده می توانند حد نصاب تشکیل دهند و رئیسی موقت تفویض کنند. اما در این مجلس هم متشابه مجلس نمایندگان، نتایج به تاخیر بی ریا انتخابات می تواند بوسیله دعوای سیاسی موکد درباره ۳۰ فلک خالی منجر شود و اکثریت هر روز دچار دگرگونی شود.
مسائل وقتی پیچیده تر می شود که فرمانداران برخی ایالت ها بخواهند افرادی را بخاطر پر کردن فلک های خالی به طور بلافاصله منصوب کنند. این مسئله هم البته با این تخیل است که بعد از انتخابات معین شده که فرمانداران چه کسانی خواهند وجود. تو چنین شرایطی، رئیس جمهور موقت ناحیه از سوی اکثریتی انتخاب می شود که مشروعیت خودشان کوچکتر سوال است، و از ترکیبی از سردرگمی، دادخواهی و شیطنت های حزبی سردرآورده اند. اصلاحیه بیستم چیست؟
بخش سوم اصلاحیه بیستم پذیرش شده در سال ۱۹۳۳ بوسیله روانی انتخابات ریاست جمهوری محلول نشده تو آمریکا می پردازد. قبل از اصلاحیه بیستم، خیلی راحت درون چنین شرایطی رئیس جمهوری بود نداشت، سرنوشتی که درون سال ۱۸۷۷ فقط دو روز قبل از آغاز پرگیر ریاست جمهوری، سپس از یک فاجعه انتخاباتی، از آن اجتناب شد. اصلاحیه بیستم این وارستگی را بوسیله دنده می دهد که عرفی را برای پر کردن این بریدن قبول کند طوری که شخصی بتواند به عنوان رئیس جمهور موقت تا زمان تعیین مهتر جمهور منتخب انجام بطی ء.
بنا پهلو این گزارش، بخاطر تلاطم های میان مدت (زمانی که حزن بخاطر رئیس جمهور منتخب و هم معاونش اتفاقی می افتد) کنگره از قبل به خشکی امدن بنیاد ماده ۲ عادت اساسی جوانمردی دارد صف جانشینی را از قبل مدح کند. اما اصلاحیه بیستم یک گزینه اضافی برای جانشینی روز تحلیف به کنگره می دهد: از پیش تمجید کردن یک جریان به جای یک فهرست، طوری که وکالت روز تحلیف منعطف تر و بوسیله سرعت حل شود. مضاف پیاده شدن این که اصلاحیه بیستم این ترادف را پهلو هر کسی و خیر فقط مرتبه محدود صاحب منصبان مشخص شده تو ماده ۲ امکان پذیر می کند.
دبیر می افزاید: کنگره هرگز اختیارات جدید و گسترده داده شده طبق اصلاحیه ۲۰ را شدید نگرفته و تا ۱۴ سال هم هیچ اقدامی انجام نداد. تا این که سرانجام تو سال ۱۹۴۷ تنها کاری که انجام انصاف این بود که جانشینی روز تحلیف و جانشینی میان مدت را بوسیله همان سیستم توالی، اول رئیس باشگاه پس ازآن رئیس جمهور موقت و سپس اعضای توالت درآورد؛ به جای آن که قضیه جداگانه دیگری را بخاطر این توالی درود کند. این رویکرد طاسی که صرف نظر از شرایط انتخاب شد، همچنان قانون امروز است.
به باور وی، اما دلایل نیکی حیات دارد که اصلاحیه بیستم که برای جانشینی روز تحلیف حلال شد، از موضع های میان مدت شاخص شود. یکی از آن دلایل این است که گرچه استمرار معمولاً نگرانی اصلی قانون جانشینی است، داخل روز ۲۰ ژانویه، اصلاً عاملی محسوب نمی شود. زیرا با آغاز گرداگرد ریاست جمهوری جدید، تحویل قدرت بوسیله یک تیم کاملاً متفاوت قیافه می گیرد.
برهان دیگر این که چنانچه در میانه دوره، اتفاقی برای رئیس جمهور و معاونش بیافتد، این روانی بخوبی مدیریت خواهد شد چون روشن است که برای جانشینی، رئیس مجلس و رئیس جمهور بلافاصله چه کسانی هستند.
اما همانطور که قبلاً گفته شد، تو روز تحلیف داخل صورتی که هنوز رئیس جمهور و دستیار رئیس جمهور در مولود هرج ومرج انتخاباتی برگزینی نشده باشد، انتخاب مهتر مجلس و مهتر جمهور موقت هم احتمالاً روندی آشفته خواهد بود. قرین این می ماند که یک بناء درون حال سوختن باشد و تصمیم گیری درباره این که چه کسی مسئول این ساختمان است را به کسانی واگذار کنند که در ساختمان کناری و درگیر همین آتش هستند.
بنابر این گزارش، سیستم کنونی همچنین علت های معیوبی خلق می درنگ. حداقل شرط بنیادی یک جمهوری دموکراتیک این است که انتخابات به موقع داشته باشد. زمانی که انتخابات به تاخیر می افتد یا مورد مناقشه صبر می گیرد، باید علت هایی برای محلول سریع و عادلانه این روند حیات داشته باشد.
ولی وقتی دو طرف می خواهند این مجادله به نفع خودشان محلول بشود، طرفی که آمادگی کنترل ریاست جمهوری فوری را دارد، کثرت اسایش تر تاخیر را تحمل می کند. آن بسرنوشت شوم دچار کردن از ملک که حامی رئیس باشگاه یا حزب رئیس جمهور بلافاصله است، دلیل کمتری دارد که مشتاقانه بوسیله دنبال یک طرز محلول عادلانه باشد؛ و چنانچه هرج ومرج به شکلی باشد که در روزهای منتهی به ۲۰ ژانویه کسی نداند که کدام طرف مهتر مجلس یا مهتر جمهور موقت را انتخاب خواهد کرد، وضعیت از این بی آرامی بدتر خواهد شد. تو این صورت، هر دو طرف علت تمام کردن تاخیر را دارند تا برای پیروز شدن در جنگ بر قاعده دون کنترل درآوردن حلقه خواه سنا، زمان بیشتری برای خود بخرند. آیا این مشکلات زیبنده اجتناب است؟
بوسیله اعتقاد این کارشناس، چنانچه کنگره از اختیارات اصلاحیه ۲۰ برای ایجاد روندی بازتر و انعطاف پذیرتر مصرف کند، این مشکلات قابل اجتناب است. برای این کار، کنگره می تواند پشت کسی به عنوان مهتر جمهور فوری باشد که تسهیم مستقیمی در خراج انتخابات ندارد، بر خلاف رهبران دنده که نقش های سیاسی در زمان و مهمی ایفا می کنند. یک دسته از کسانی که در حاشیه هستند ولی همچنان می توانند موقتاً مسئولیت بپذیرند، رؤسای جمهور سابق هستند. «باراک اوباما»، «جورج دابلیو بوش» و «بیل کلینتون» همگی سابقه لازم بخاطر انجام این حکم را دارند («جیمی کارتر» که تا آن زمان ۹۶ ساله خواهد شد، گزینه کم مناسبی است).
قطعاً، ده ها میلیون آمریکایی بوسیله دلایل سیاسی با این گزینه ها کشمکش خواهند کرد اما همین مسئله درباره مهتر مجلس و رئیس جمهور موقت هم صادق است، همانطور که درباره هر کسی که تو نهایت رئیس جمهور شود، خلوص می یواش. به تأکید نویسنده، نکته این ازاله که کسی انتخاب شود که همه آمریکایی ها او را بپذیرند که این طور شخصی وجود هم ندارد، نکته این است که فردی باتجربه، به جای فردی که تو حال ترک درجه است در عهد نامشخص و پرسروصدای گذار این مسولیت را عهده داری دار شود
ادیب می افزاید: گرچه اصلاحیه ۲۲، اوباما، بوش و کلینتون را از انتخاب دوباره منع کرده، مفاد آن، آن ها را برای ریاست جمهوری فوری رد صلاحیت نمی درنگ. در واقع، همین دو اطراف ای بودن آن ها و منع از برگزینی مجدد است که آن ها را برای نقش کوتاه مدت مناسب پر حرارت می کند، برای اینکه رؤسای جمهوری که تنها یک دوروبر خدمت کرده اند شاید به دنبال بازگشت به قدرت باشند. ولی تا اینکه این روسای جمهور هم در صورتی که در شکستی موجه از قدرت کنار رفته باشند مثل کارتر، «جرالد فورد» و «جورج اچ. دابلیو بوش» گزینه های بهتری داخل مقایسه با کسانی مانند «ریچارد نیکسون» هستند که با رسوایی از غلبه کنار رفتند.
اگر دنده بخواهد روسای جمهور قبلی را برای پرگیر بلافاصله درون نظر بگیرد می تواند معیارهایی را درباره سن و سابقه و چیزهای دیگر اجابت نرم و شاید ابد نتوان سیاهه زیبنده توجهی از روسای جمهور سابق تهیه کرد، پس شاید بهتر باشد این سیاهه را عریض تر کرد و سیاستمداران باتجربه بیشتری از جمله معاونان و وزاری خارجه را اندوه در سیاهه لحاظ کرد. ادیب تاکید دارد که این ها همه پیشنهاداتی است که می توان تو دید گرفت، اما نکته این است که روند اصلاحیه ۲۰ بتواند تفویض رئیس جمهور موقت از فهرست این افراد را ساده کند که فراوان بهتر از ترادف تذکر شده در مدخل های قبل بر اساس قاعده فعلی است.
علاوه بر گشاد کردن سیاهه که داخل بلندی گفته شد، این سیلان می تواند اجماع حزبی را هم ملزم کند. یعنی بوسیله جای آن که رئیس جمهور بلافاصله از سوی اکثریت جمعیتی که سپس از عدول کردن سایر اعضای کمیسیون و سنا پایا ماندند، انتخاب شوند، ۳ نفر از ۴ رهبر احزاب در مجتمع و سنا با هم به ارامش برسند. بوسیله طور مثال، اگر «نانسی پلوسی» (مهتر دموکرات مجلس نمایندگان)، «منفذ شومر» (راهنما اقلیت دموکرات در مجلس سنا) و «میچ مک کانل» (قطب اکثریت جمهوری یا تو جماعت سنا) خواه افراد دیگری که بعد از انتخابات آتی به اربابی می رسند، بتوانند درباره زوجیت جمهوری فوری توافق کنند، این مهر تایید دوحزبی بوسیله رئیس جمهور بلافاصله مشروعیت قابل توجهی می دهد. به افزودن این که چنین اجماعی انتخاب متعادل تری را نما می زند و مخالفت کمتری تو بین مردم آمریکا برمی انگیزد.
به باور برایان کالت، نویسنده گزارش، با همگی این تفاسیر، اجماع هم ممکن است انتظار واقع بینانه ای نباشد زیرا انتخاب رهبران حزب در شرایطی که انتخابات کنگره روی هواست، سخت خواهد حیات. دیگر این که نمی توان از این نکته اغماض که دو حزب به قدری قطبی شده اند که اجماع را آنهم با این طور سرعتی تو میانه تاخیرها و اختلافات انتخاباتی دشوار می کند. اما اینجا جایی است که گزینش تصادفی می تواند مفید باشد.
به این معنا که قانونی جدید امکان تهیه فرستی از افراد واجد شرایط و عرفی را به تعداد مساوی از هر حزب ساده یواش و پس ازآن یک فرید خنثی مثلاً قاضی بزرگ ایالات متحده به طور ناگهانی نام یکی از این افراد را از فهرست درآورد. بخاطر متعادل کردن بیشتر شرایط، می قابلیت داخل صورتی که اختلافات طولانی شود، اطراف رئیس جمهور موقت را محدود کرد و اشتهار فرد دیگری را از سیاهه مذکور برای دور بعد اینده درآورد.
نویسنده در دنباله باز هم تاکید می کند که این ها همه پیشنهاداتی است که قابل بررسی است و تو انتها می افزاید، صرف دیدن از این که چه روشی انتخاب شود، داشتن یک سیستم به صورتی که کرسی زوجیت جمهوری تهی نماند، مسئله اصلی است. تو ۸۷ سالی که از تصویب اصلاحیه ۲۰ می گذرد، دنده هرگز مذاکرات دقیقی درباره انتخابات اربابی جمهوری حل نشده به صورتی که حالا بتوان از آن مصرف کرد نداشته و زمان حال زمان آن رسیده که بوسیله این روانی جستار شود، چنانچه هنگفت دیر نشده باشد.
در ابتدا این گزارش آمده است: زمانی که دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا ۳۰ جولای داخل توییتی پیشنهاد به تاخیر انداختن انتخابات ریاست جمهوری را مطرح کرد و گفت مشخص شدن نتایج انتخابات نوامبر شاید به ماه ها و حتی سال ها زمان نیاز داشته باشد (بنابر ادعای ترامپ با توجه به برگزاری بخش اساسی انتخابات ۲۰۲۰ بوسیله روش پستی به برهان بحران کرونا، مولود انتخابات کثرت دیر و شاید هرگز رک نشود)، پاسخ کارشناسان و ناظران حزن جبون و بی قراری تفریطی وجود.
بعد از این پیشنهاد بسیاری بسی تند به او یادآوری کردند که به خاطر هوس یک رئیس جمهور انتخابات به تاخیر نمی افتد. داخل آمریکا گرداگرد رئیس جمهور و معاونش ظهر روز ۲۰ ژانویه تمام می شود و چه جانشینان آن ها انتخاب شده باشند یا خیر، به خشکی امدن طبق اساسنامه جانشینی، مهتر مجلس نمایندگان مقدماتی نفری است که داخل صف جانشینی رئیس جمهور صبر می گیرد، بعد از او مهتر نفس باشگاه سنا قرار دارد.
پس ازآن از این دو اندوه قوانین مشخصی بود دارد که چطور باید خراج یک انتخابات را فاش کرد. اما بوسیله فرمان دلمه شدن این قوانین، قضیه دیگری است و دلایلی وجود دارد برای این ترس که ایالات متحده درون شرایطی قرار بگیرد که دقیقاً قاعده موجود سعی دارد جلوگیری کننده تصادف آن شود و آن روی فرمان آمدن یک مهتر جمهور فوری است که مشروعیت او نگرش مناقشه است. نواقص قانون انتخابات بحث برانگیز تو آمریکا
بنا بر این گزارش، تو صورتی که کنگره بسرعت قوانین جانشینی را بازبینی نکند، جهیز فعلی می تواند وضعیت زشت انتخابات زوجیت جمهوری با تاخیر و پرمناقشه را بدتر نرم. جریان اصلی، اتکا بوسیله کنگره درباره ردیف وکالت است. در دید ستاندن مهتر مجلس به عنوان اولین جانشین داخل قانون موجود، این واقعیت را که دوره همگی ۴۳۵ بدنه باشگاه سومین ژانویه منقضی می شود، نادیده گرفته است. به این ترتیب، تو صورتی که انتخابات اربابی جمهوری به دلیل اختلافات درباره اعتبار و زمانبندی انتخابات پستی به تاخیر بیفتد و حل نشده باقی بماند، بسیاری از انتخابات مرزوبوم های مجلس غم که از قاعده انتخابات پستی نتیجه آن ها فاش می شود، بوسیله تاخیر خواهد افتاد و خراج موجودی برملا نخواهد شد.
در نتیجه، فساد شدیدی درباره عضویت درون مملکت های مختلف مجلس رخ خواهد انصاف و کنترل اکثریت مقدور است هر روز جابه مکان شود زیرا که مجتمع که پاره هایی از آن پر شده، بر قاعده هر دسته متاخر نتایج انتخاباتی در میانه غبار بازشماری ها و دادرسی های دولتی وارد نزاع خواهد شد. نکته دیگر این که بدون دست کم ۲۱۸ صندلی تصاحب شده، حد نصابی اندوه درون کار نخواهد بود و در حاصل مجلس رئیس نخواهد داشت.
فارن پالیسی داخل ادامه می نویسد: نسخه پشتیبان محفل نمایندگان، باشگاه سناست که در آن دوره تنها یک سوم سناتورها در سوم ژانویه منقضی می شود. دو سومین باقی مانده می توانند حد نصاب تشکیل دهند و رئیسی موقت تفویض کنند. اما در این مجلس هم متشابه مجلس نمایندگان، نتایج به تاخیر بی ریا انتخابات می تواند بوسیله دعوای سیاسی موکد درباره ۳۰ فلک خالی منجر شود و اکثریت هر روز دچار دگرگونی شود.
مسائل وقتی پیچیده تر می شود که فرمانداران برخی ایالت ها بخواهند افرادی را بخاطر پر کردن فلک های خالی به طور بلافاصله منصوب کنند. این مسئله هم البته با این تخیل است که بعد از انتخابات معین شده که فرمانداران چه کسانی خواهند وجود. تو چنین شرایطی، رئیس جمهور موقت ناحیه از سوی اکثریتی انتخاب می شود که مشروعیت خودشان کوچکتر سوال است، و از ترکیبی از سردرگمی، دادخواهی و شیطنت های حزبی سردرآورده اند. اصلاحیه بیستم چیست؟
بخش سوم اصلاحیه بیستم پذیرش شده در سال ۱۹۳۳ بوسیله روانی انتخابات ریاست جمهوری محلول نشده تو آمریکا می پردازد. قبل از اصلاحیه بیستم، خیلی راحت درون چنین شرایطی رئیس جمهوری بود نداشت، سرنوشتی که درون سال ۱۸۷۷ فقط دو روز قبل از آغاز پرگیر ریاست جمهوری، سپس از یک فاجعه انتخاباتی، از آن اجتناب شد. اصلاحیه بیستم این وارستگی را بوسیله دنده می دهد که عرفی را برای پر کردن این بریدن قبول کند طوری که شخصی بتواند به عنوان رئیس جمهور موقت تا زمان تعیین مهتر جمهور منتخب انجام بطی ء.
بنا پهلو این گزارش، بخاطر تلاطم های میان مدت (زمانی که حزن بخاطر رئیس جمهور منتخب و هم معاونش اتفاقی می افتد) کنگره از قبل به خشکی امدن بنیاد ماده ۲ عادت اساسی جوانمردی دارد صف جانشینی را از قبل مدح کند. اما اصلاحیه بیستم یک گزینه اضافی برای جانشینی روز تحلیف به کنگره می دهد: از پیش تمجید کردن یک جریان به جای یک فهرست، طوری که وکالت روز تحلیف منعطف تر و بوسیله سرعت حل شود. مضاف پیاده شدن این که اصلاحیه بیستم این ترادف را پهلو هر کسی و خیر فقط مرتبه محدود صاحب منصبان مشخص شده تو ماده ۲ امکان پذیر می کند.
دبیر می افزاید: کنگره هرگز اختیارات جدید و گسترده داده شده طبق اصلاحیه ۲۰ را شدید نگرفته و تا ۱۴ سال هم هیچ اقدامی انجام نداد. تا این که سرانجام تو سال ۱۹۴۷ تنها کاری که انجام انصاف این بود که جانشینی روز تحلیف و جانشینی میان مدت را بوسیله همان سیستم توالی، اول رئیس باشگاه پس ازآن رئیس جمهور موقت و سپس اعضای توالت درآورد؛ به جای آن که قضیه جداگانه دیگری را بخاطر این توالی درود کند. این رویکرد طاسی که صرف نظر از شرایط انتخاب شد، همچنان قانون امروز است.
به باور وی، اما دلایل نیکی حیات دارد که اصلاحیه بیستم که برای جانشینی روز تحلیف حلال شد، از موضع های میان مدت شاخص شود. یکی از آن دلایل این است که گرچه استمرار معمولاً نگرانی اصلی قانون جانشینی است، داخل روز ۲۰ ژانویه، اصلاً عاملی محسوب نمی شود. زیرا با آغاز گرداگرد ریاست جمهوری جدید، تحویل قدرت بوسیله یک تیم کاملاً متفاوت قیافه می گیرد.
برهان دیگر این که چنانچه در میانه دوره، اتفاقی برای رئیس جمهور و معاونش بیافتد، این روانی بخوبی مدیریت خواهد شد چون روشن است که برای جانشینی، رئیس مجلس و رئیس جمهور بلافاصله چه کسانی هستند.
اما همانطور که قبلاً گفته شد، تو روز تحلیف داخل صورتی که هنوز رئیس جمهور و دستیار رئیس جمهور در مولود هرج ومرج انتخاباتی برگزینی نشده باشد، انتخاب مهتر مجلس و مهتر جمهور موقت هم احتمالاً روندی آشفته خواهد بود. قرین این می ماند که یک بناء درون حال سوختن باشد و تصمیم گیری درباره این که چه کسی مسئول این ساختمان است را به کسانی واگذار کنند که در ساختمان کناری و درگیر همین آتش هستند.
بنابر این گزارش، سیستم کنونی همچنین علت های معیوبی خلق می درنگ. حداقل شرط بنیادی یک جمهوری دموکراتیک این است که انتخابات به موقع داشته باشد. زمانی که انتخابات به تاخیر می افتد یا مورد مناقشه صبر می گیرد، باید علت هایی برای محلول سریع و عادلانه این روند حیات داشته باشد.
ولی وقتی دو طرف می خواهند این مجادله به نفع خودشان محلول بشود، طرفی که آمادگی کنترل ریاست جمهوری فوری را دارد، کثرت اسایش تر تاخیر را تحمل می کند. آن بسرنوشت شوم دچار کردن از ملک که حامی رئیس باشگاه یا حزب رئیس جمهور بلافاصله است، دلیل کمتری دارد که مشتاقانه بوسیله دنبال یک طرز محلول عادلانه باشد؛ و چنانچه هرج ومرج به شکلی باشد که در روزهای منتهی به ۲۰ ژانویه کسی نداند که کدام طرف مهتر مجلس یا مهتر جمهور موقت را انتخاب خواهد کرد، وضعیت از این بی آرامی بدتر خواهد شد. تو این صورت، هر دو طرف علت تمام کردن تاخیر را دارند تا برای پیروز شدن در جنگ بر قاعده دون کنترل درآوردن حلقه خواه سنا، زمان بیشتری برای خود بخرند. آیا این مشکلات زیبنده اجتناب است؟
بوسیله اعتقاد این کارشناس، چنانچه کنگره از اختیارات اصلاحیه ۲۰ برای ایجاد روندی بازتر و انعطاف پذیرتر مصرف کند، این مشکلات قابل اجتناب است. برای این کار، کنگره می تواند پشت کسی به عنوان مهتر جمهور فوری باشد که تسهیم مستقیمی در خراج انتخابات ندارد، بر خلاف رهبران دنده که نقش های سیاسی در زمان و مهمی ایفا می کنند. یک دسته از کسانی که در حاشیه هستند ولی همچنان می توانند موقتاً مسئولیت بپذیرند، رؤسای جمهور سابق هستند. «باراک اوباما»، «جورج دابلیو بوش» و «بیل کلینتون» همگی سابقه لازم بخاطر انجام این حکم را دارند («جیمی کارتر» که تا آن زمان ۹۶ ساله خواهد شد، گزینه کم مناسبی است).
قطعاً، ده ها میلیون آمریکایی بوسیله دلایل سیاسی با این گزینه ها کشمکش خواهند کرد اما همین مسئله درباره مهتر مجلس و رئیس جمهور موقت هم صادق است، همانطور که درباره هر کسی که تو نهایت رئیس جمهور شود، خلوص می یواش. به تأکید نویسنده، نکته این ازاله که کسی انتخاب شود که همه آمریکایی ها او را بپذیرند که این طور شخصی وجود هم ندارد، نکته این است که فردی باتجربه، به جای فردی که تو حال ترک درجه است در عهد نامشخص و پرسروصدای گذار این مسولیت را عهده داری دار شود
ادیب می افزاید: گرچه اصلاحیه ۲۲، اوباما، بوش و کلینتون را از انتخاب دوباره منع کرده، مفاد آن، آن ها را برای ریاست جمهوری فوری رد صلاحیت نمی درنگ. در واقع، همین دو اطراف ای بودن آن ها و منع از برگزینی مجدد است که آن ها را برای نقش کوتاه مدت مناسب پر حرارت می کند، برای اینکه رؤسای جمهوری که تنها یک دوروبر خدمت کرده اند شاید به دنبال بازگشت به قدرت باشند. ولی تا اینکه این روسای جمهور هم در صورتی که در شکستی موجه از قدرت کنار رفته باشند مثل کارتر، «جرالد فورد» و «جورج اچ. دابلیو بوش» گزینه های بهتری داخل مقایسه با کسانی مانند «ریچارد نیکسون» هستند که با رسوایی از غلبه کنار رفتند.
اگر دنده بخواهد روسای جمهور قبلی را برای پرگیر بلافاصله درون نظر بگیرد می تواند معیارهایی را درباره سن و سابقه و چیزهای دیگر اجابت نرم و شاید ابد نتوان سیاهه زیبنده توجهی از روسای جمهور سابق تهیه کرد، پس شاید بهتر باشد این سیاهه را عریض تر کرد و سیاستمداران باتجربه بیشتری از جمله معاونان و وزاری خارجه را اندوه در سیاهه لحاظ کرد. ادیب تاکید دارد که این ها همه پیشنهاداتی است که می توان تو دید گرفت، اما نکته این است که روند اصلاحیه ۲۰ بتواند تفویض رئیس جمهور موقت از فهرست این افراد را ساده کند که فراوان بهتر از ترادف تذکر شده در مدخل های قبل بر اساس قاعده فعلی است.
علاوه بر گشاد کردن سیاهه که داخل بلندی گفته شد، این سیلان می تواند اجماع حزبی را هم ملزم کند. یعنی بوسیله جای آن که رئیس جمهور بلافاصله از سوی اکثریت جمعیتی که سپس از عدول کردن سایر اعضای کمیسیون و سنا پایا ماندند، انتخاب شوند، ۳ نفر از ۴ رهبر احزاب در مجتمع و سنا با هم به ارامش برسند. بوسیله طور مثال، اگر «نانسی پلوسی» (مهتر دموکرات مجلس نمایندگان)، «منفذ شومر» (راهنما اقلیت دموکرات در مجلس سنا) و «میچ مک کانل» (قطب اکثریت جمهوری یا تو جماعت سنا) خواه افراد دیگری که بعد از انتخابات آتی به اربابی می رسند، بتوانند درباره زوجیت جمهوری فوری توافق کنند، این مهر تایید دوحزبی بوسیله رئیس جمهور بلافاصله مشروعیت قابل توجهی می دهد. به افزودن این که چنین اجماعی انتخاب متعادل تری را نما می زند و مخالفت کمتری تو بین مردم آمریکا برمی انگیزد.
به باور برایان کالت، نویسنده گزارش، با همگی این تفاسیر، اجماع هم ممکن است انتظار واقع بینانه ای نباشد زیرا انتخاب رهبران حزب در شرایطی که انتخابات کنگره روی هواست، سخت خواهد حیات. دیگر این که نمی توان از این نکته اغماض که دو حزب به قدری قطبی شده اند که اجماع را آنهم با این طور سرعتی تو میانه تاخیرها و اختلافات انتخاباتی دشوار می کند. اما اینجا جایی است که گزینش تصادفی می تواند مفید باشد.
به این معنا که قانونی جدید امکان تهیه فرستی از افراد واجد شرایط و عرفی را به تعداد مساوی از هر حزب ساده یواش و پس ازآن یک فرید خنثی مثلاً قاضی بزرگ ایالات متحده به طور ناگهانی نام یکی از این افراد را از فهرست درآورد. بخاطر متعادل کردن بیشتر شرایط، می قابلیت داخل صورتی که اختلافات طولانی شود، اطراف رئیس جمهور موقت را محدود کرد و اشتهار فرد دیگری را از سیاهه مذکور برای دور بعد اینده درآورد.
نویسنده در دنباله باز هم تاکید می کند که این ها همه پیشنهاداتی است که قابل بررسی است و تو انتها می افزاید، صرف دیدن از این که چه روشی انتخاب شود، داشتن یک سیستم به صورتی که کرسی زوجیت جمهوری تهی نماند، مسئله اصلی است. تو ۸۷ سالی که از تصویب اصلاحیه ۲۰ می گذرد، دنده هرگز مذاکرات دقیقی درباره انتخابات اربابی جمهوری حل نشده به صورتی که حالا بتوان از آن مصرف کرد نداشته و زمان حال زمان آن رسیده که بوسیله این روانی جستار شود، چنانچه هنگفت دیر نشده باشد.
- ۹۹/۰۶/۰۷