سلول های ما هنوز اسرار زیادی درباره ی منشأ خود دارند که از آن ها بی خبریم؛ اما ویروس های غول پیکری که اخیرا کشف شده اند، امکان پذیر است سرنخ هایی از یکی از این اسرار، یعنی پیدایش اسرارآمیز انبار واقعی دستورالعمل های ژنتیکی (هسته)، داشته باشند.
حیات هسته وجه تمایز سلول های یوکاریوتی از دیگر اشکال سلولی حیات است. باکتری ها و باستانیان (آرکیاها) حلقه ای ارشد یا قطعه ای آزاد از DNA دارند که درون مایعات سلولی آن ها غواص است. محظور مبهم برنده وجود بسان گیاهان و جانوران مواد ژنتیکی خویشتن را به طور زیرکانه ای داخل اطراف پروتئین هایی به نام هیستون پس انداز می کنند و آن ها را درون اندامک های خاصی بوسیله نام هسته جاسازی می کنند؛ اما یکی از سؤال های در حافظه دانشمندان این است: چگونه هسته لباس گرفته است؟
در سال ۲۰۱۹، ماساهارو تاکمورا، ویروس شناس دانشگاه توکیو و همکارانش ویروس غول پیکری را کشف کردند که می توانست سلول آمیب (Acanthamoeba castellanii) ربوده شده را مجبور درنگ پوشش پوسته مانندی در اطراف خودش تشکیل دهد. آن ها آن را مدوساویروس شهرت نهادند که برگرفته از شهرت مدوسا، حافظ افسانه ای است که می توانست مردم را به عقل تبدیل کند.
اکنون، تاکمورا فرضیه ی جدیدی درباره ی تکامل هسته پیشنهاد کرده است که قطعات DNA بسته بندی شده با پروتئین را محتوی می شود. همانند بسیاری از موضوعات زیست شناسی، این فرایند فرضی همچنین پیچیده و تیره است؛ ولی تاکمورا فکر می کند شاید چیزی مشابه آن صورت داده باشد.
سلول های اولیه یوکاریوتی دارای DNA آزاد با ویروس های غول جسم آلوده شدند. این ویروس ها از غشای سیتوپلاسمی سلول کاربرد کردند و آن ها را محکم در اطراف خود کشیدند تا از فرایند افزایش ویروس در سلول محافظت کنند. با بخشیدن زمان، سلول میزبان همین کار را برای DNA خود ادا داد تا از آن دربرابر حمله ویروس محافظت کند؛ درحالی که درون همان حین، ژن هایی برای هیستون ها تکامل عدل تا DNA خود را بیشتر فشرده کند. این ژن ها اکنون در DNA ویروسی همچنین یافت می شوند.
تشابهات میان غشاهایی که ویروس ها از آن ها برای افزایش درون سلول مصرف می کنند و غشاهای هسته ی سلول های ما جهت شد پژوهشگران حدس کنند که سلول های اجدادی ما بخاطر مراقبت از ژنوم خود دربرابر حمله ی ویروس ها نوعی استراتژی بسان استراتژی ویروس ها ابداع کرده اند.مقاله های مرتبط:هرآنچه باید درمورد سلول ها و عملکرد آن ها بدانیددانشمندان ارگانیسمی با ژنوم کاملا ساختگی ساختن کردندموفقیت دانشمندان در ویرایش دقیق ژنوم میوکندری
مدوساویروس همچون ویروس های دیگری مانند ویروس فلج اطفال برای همانندسازی حباب مخصوص به خود را نمی سازد. این ویروس راهش را به داخل هسته ی سلول پیدا و از ماشین آلات میزبان برای تکثیر خویشتن استفاده می کند؛ بنابراین، درون روند تکثیر ژنوم ویروس و میزبان می توانند باهم وجود داشته باشند. باوجوداین، مدوساویروس برقرار مانند میزبان های آمیب خود ژن های هیستون و DNA پلیمراز دارد که علامت می دهد این ژن ها بین ژنوم ویروسی و میزبان جابه مکان شده اند. این انتقال DNA بین ویروس و سلول های یوکاریوتی احتمالا راه دیگری نیز داشته است. پژوهشگران معتقدند آمیب ها ژن های پروتئین واقعی کپسید را از ویروس ها اندوهناک اند. تاکمورا نوشت:گمان می زنم بخشی از همانندسازی DNA ویروسی ممکن است به همانندسازی ژنوم میزبان کمک کرده باشد و مزیت های تکاملی به همراه داشته است.
ماده ی ژنتیکی مبصر ویروس های غول پیکری مثل پاکس ویروس ها بسیار از ۴۰۰ پروتئین را کد می نرم. برخی از آن ها قرین پروتئین کلاهک RNA پیام رسان پروتئین هایی هستند که در یوکاریوت ها نیز بود دارند؛ ولی این پروتئین ها در باکتری ها یا باستانیان دیده نمی شود.
همچنین، تجزیه و تحلیل مولکولی DNA پلیمراز پاکس ویروس مدال داده است که این DNA پلیمراز ارتباط خلط با DNA پلیمراز یوکاریوتی دارد. تاکمورا خاطرنشان می کند:هنوز بخش های زیادی از این فرضیه باید آزمایش شود؛ اما با نظریه ی برجسته ی تکامل هسته سازگار است؛ نظریه ای که می گوید غشاهای هسته از غشای خفیه سلول های یوکاریوتی مقدماتی حاصل شده اند. همچنین، به توضیح برخی از فرایندهایی کمک می بطی ء که ممکن است داخل آن نقش داشته باشد. فرضیه ی به روزرسانی شده ی متاخر می تواند تأثیر عمیقی روی معاینه ی منشأ سلول های یوکاریوت بگذارد و مبنایی برای مناظره بیشتر درباره ی نقش ویروس ها در تکامل هسته یوکاریوتی مجهز کند.
این پژوهش داخل نامه ی Frontiers in Microbiology منتشر شد.بیشتر بخوانید:آیا تاردیگریدها سرسخت ترین موجودات روی زمین هستند؟آیا درختان می توانند بوسیله پیداکردن جسد تو حال پوسیدن دستیار کنند؟رویداد نورالینک ایلان ماسک، متخصصان علوم اعصاب را ذیل تأثیر صبر ندادذرات بنیادی؛ از پل دیراک تا ریچارد فاینمندانشمندان با ایجاد مایع معلق، موفق شدند اجسام را در سطح زیرین آن شناور کنند
حیات هسته وجه تمایز سلول های یوکاریوتی از دیگر اشکال سلولی حیات است. باکتری ها و باستانیان (آرکیاها) حلقه ای ارشد یا قطعه ای آزاد از DNA دارند که درون مایعات سلولی آن ها غواص است. محظور مبهم برنده وجود بسان گیاهان و جانوران مواد ژنتیکی خویشتن را به طور زیرکانه ای داخل اطراف پروتئین هایی به نام هیستون پس انداز می کنند و آن ها را درون اندامک های خاصی بوسیله نام هسته جاسازی می کنند؛ اما یکی از سؤال های در حافظه دانشمندان این است: چگونه هسته لباس گرفته است؟
در سال ۲۰۱۹، ماساهارو تاکمورا، ویروس شناس دانشگاه توکیو و همکارانش ویروس غول پیکری را کشف کردند که می توانست سلول آمیب (Acanthamoeba castellanii) ربوده شده را مجبور درنگ پوشش پوسته مانندی در اطراف خودش تشکیل دهد. آن ها آن را مدوساویروس شهرت نهادند که برگرفته از شهرت مدوسا، حافظ افسانه ای است که می توانست مردم را به عقل تبدیل کند.
اکنون، تاکمورا فرضیه ی جدیدی درباره ی تکامل هسته پیشنهاد کرده است که قطعات DNA بسته بندی شده با پروتئین را محتوی می شود. همانند بسیاری از موضوعات زیست شناسی، این فرایند فرضی همچنین پیچیده و تیره است؛ ولی تاکمورا فکر می کند شاید چیزی مشابه آن صورت داده باشد.
سلول های اولیه یوکاریوتی دارای DNA آزاد با ویروس های غول جسم آلوده شدند. این ویروس ها از غشای سیتوپلاسمی سلول کاربرد کردند و آن ها را محکم در اطراف خود کشیدند تا از فرایند افزایش ویروس در سلول محافظت کنند. با بخشیدن زمان، سلول میزبان همین کار را برای DNA خود ادا داد تا از آن دربرابر حمله ویروس محافظت کند؛ درحالی که درون همان حین، ژن هایی برای هیستون ها تکامل عدل تا DNA خود را بیشتر فشرده کند. این ژن ها اکنون در DNA ویروسی همچنین یافت می شوند.
تشابهات میان غشاهایی که ویروس ها از آن ها برای افزایش درون سلول مصرف می کنند و غشاهای هسته ی سلول های ما جهت شد پژوهشگران حدس کنند که سلول های اجدادی ما بخاطر مراقبت از ژنوم خود دربرابر حمله ی ویروس ها نوعی استراتژی بسان استراتژی ویروس ها ابداع کرده اند.مقاله های مرتبط:هرآنچه باید درمورد سلول ها و عملکرد آن ها بدانیددانشمندان ارگانیسمی با ژنوم کاملا ساختگی ساختن کردندموفقیت دانشمندان در ویرایش دقیق ژنوم میوکندری
مدوساویروس همچون ویروس های دیگری مانند ویروس فلج اطفال برای همانندسازی حباب مخصوص به خود را نمی سازد. این ویروس راهش را به داخل هسته ی سلول پیدا و از ماشین آلات میزبان برای تکثیر خویشتن استفاده می کند؛ بنابراین، درون روند تکثیر ژنوم ویروس و میزبان می توانند باهم وجود داشته باشند. باوجوداین، مدوساویروس برقرار مانند میزبان های آمیب خود ژن های هیستون و DNA پلیمراز دارد که علامت می دهد این ژن ها بین ژنوم ویروسی و میزبان جابه مکان شده اند. این انتقال DNA بین ویروس و سلول های یوکاریوتی احتمالا راه دیگری نیز داشته است. پژوهشگران معتقدند آمیب ها ژن های پروتئین واقعی کپسید را از ویروس ها اندوهناک اند. تاکمورا نوشت:گمان می زنم بخشی از همانندسازی DNA ویروسی ممکن است به همانندسازی ژنوم میزبان کمک کرده باشد و مزیت های تکاملی به همراه داشته است.
ماده ی ژنتیکی مبصر ویروس های غول پیکری مثل پاکس ویروس ها بسیار از ۴۰۰ پروتئین را کد می نرم. برخی از آن ها قرین پروتئین کلاهک RNA پیام رسان پروتئین هایی هستند که در یوکاریوت ها نیز بود دارند؛ ولی این پروتئین ها در باکتری ها یا باستانیان دیده نمی شود.
همچنین، تجزیه و تحلیل مولکولی DNA پلیمراز پاکس ویروس مدال داده است که این DNA پلیمراز ارتباط خلط با DNA پلیمراز یوکاریوتی دارد. تاکمورا خاطرنشان می کند:هنوز بخش های زیادی از این فرضیه باید آزمایش شود؛ اما با نظریه ی برجسته ی تکامل هسته سازگار است؛ نظریه ای که می گوید غشاهای هسته از غشای خفیه سلول های یوکاریوتی مقدماتی حاصل شده اند. همچنین، به توضیح برخی از فرایندهایی کمک می بطی ء که ممکن است داخل آن نقش داشته باشد. فرضیه ی به روزرسانی شده ی متاخر می تواند تأثیر عمیقی روی معاینه ی منشأ سلول های یوکاریوت بگذارد و مبنایی برای مناظره بیشتر درباره ی نقش ویروس ها در تکامل هسته یوکاریوتی مجهز کند.
این پژوهش داخل نامه ی Frontiers in Microbiology منتشر شد.بیشتر بخوانید:آیا تاردیگریدها سرسخت ترین موجودات روی زمین هستند؟آیا درختان می توانند بوسیله پیداکردن جسد تو حال پوسیدن دستیار کنند؟رویداد نورالینک ایلان ماسک، متخصصان علوم اعصاب را ذیل تأثیر صبر ندادذرات بنیادی؛ از پل دیراک تا ریچارد فاینمندانشمندان با ایجاد مایع معلق، موفق شدند اجسام را در سطح زیرین آن شناور کنند
- ۹۹/۰۶/۲۴